"Proszę, niech mój mąż mnie kocha, nawet w swojej śmierci".

Na posągu, który spełnia życzenia, Renier życzyła sobie miłości swojego zdradzającego męża, ale potem zginęła z jego rąk.
Kiedy ponownie otworzyła oczy, Renier powróciła do momentu, w którym wypowiedziała życzenie.
Ze wszystkich chwil, to musiał być dokładnie ten moment, w którym wypowiedziała słowo "mąż".

Życzenia nie mogły być zmienione, utracone lub zatrzymane w środku. W końcu Renier wypowiedziała życzenie, gdy tylko wyszło z jej ust...

"Proszę, niech mój mąż... Proszę, niech będzie moim mężem!".

Zastanawiała się, czy to życzenie się spełni, skoro poprosiła posąg, by został jej mężem.

"Ja, Veldemer, od tej chwili jestem twoim mężem".

Posąg roztrzaskał się i wyszedł z niego niesamowicie przystojny mężczyzna.
Również nagi.
Spojrzenie Reniera podążyło za jego groźną i przesadną twarzą, za dobrze zarysowanym absem pod szerokimi ramionami, za jędrnymi udami i za jego męskim...!

"Twoje życzenie się spełniło, więc dlaczego nie jesteś szczęśliwy?".

"Ja, To dlatego, że nie masz na sobie ubrań".

"Dlaczego muszę? Jesteś teraz moją żoną..."

szepnął, gdy zbliżył się do Reniera, nie mając na sobie ani jednej nitki.

"Jesteś wolny i możesz oglądać tyle, ile chcesz".

'Jeśli poprosi mnie o to, to zobaczę...
ale Sir Veldemer zdaje się nie wiedzieć, że mam jeszcze jednego męża, więc jest moim drugim mężem.
W dniu, w którym zostanie to ujawnione, zgadnijcie, że będę musiała pójść do więzienia i zgnić przez 10 lat'.

Zanim to nastąpi, trzeba rozprawić się z jednym z dwóch domów.
Są dwa sposoby.
Rozwód z jej zdradzającym mężem, albo zapieczętowanie Veldemera z powrotem do posągu.